De laatste weken.

Hallo allemaal,

Ondanks dat ik inmiddels al weer bijna een week in Nederland ben, wil ik jullie toch ook nog vertellen over mijn laatste weken in Ghana.
Het weeshuis is helaas niets meer geworden. Het andere weeshuis wat Francis nog voor ons probeerde te regelen had al genoeg vrijwilligers. We zouden de anderen waarschijnlijk meer voor de voeten lopen dan dat we echt iets konden toevoegen. Erg jammer, ik had nog wel graag in een weeshuis willen werken, zeker ook omdat dat eigenlijk de reden was om naar Ghana te gaan.
Wat heb ik verder dan nog wel gedaan in Ghana? Ik heb nog een jurk laten maken (je koopt een stof, brengt het naar een naaister en die maakt er voor een paar cedi een mooie jurk van, ideaal toch?), mijn haar laten vlechten (duurde 8 uren, maar dan heb je ook wat: 152 vlechtjes!), een djembé (zo’n Afrikaanse trommel) gekocht.
Ook heb ik de kerst in Ghana meegemaakt. Nouja, had niet echt een kerstgevoel. In Nederland hoor je de hele dag door kerstmuziek en word je er door de omgeving steeds aan herinnert dat het kerst is. In Ghana dus niet.. Bovendien was het warm (goh.. vreemd?), dit hoort ook niet bij mijn beeld van kerstmis. Op vrijdagochtend met mn gastgezin naar de kerk geweest. Zelfs hier miste ik de echte kerstliedjes. Heb alleen “de herdertjes lagen bij nachte” als kerstlied kunnen herkennen. Wel stond er een kerstboom in de kerk, jeej! In het weekend op stap geweest. Zo leuk om de Ghanezen te zien dansen! Dat ga ik echt missen hier in Nederland. Jongen, meisje, maakt niet uit, iedereen danst en ook iedereen danst met elkaar. Super! En wat kunnen ze dansen zeg, shake that ass (haha, dit werd zelfs in de kerk nog geroepen :p, ook daar wordt genoeg geshaked!). En we zijn nog naar het zwembad geweest. Wel grappig om te zien, lang niet alle Ghanezen kunnen zwemmen, dus soms zijn het net hondjes in het water. Wel zijn we soms net een attractie in het zwembad. Komt er weer iemand met een fototoestel naar ons toe en sta je zo weer met tig Ghanezen op de foto. Elke Ghanees schijnt hier met een Saleminga op de foto te willen. Why?! Ook nog ‘ruzie’ met de taxichauffeur gehad. Meneer wilde meer geld dan wij hem gaven. Jammer voor hem dat we hem dat niet gaven. We waren al eerder naar het zwembad geweest en betaalden dezelfde prijs als we hem gaven. Bovendien moesten we hem zelf de weg wijzen en had de auto de snelheid van een slak, dus extra geld kon hij echt wel vergeten. Ik hou er niet zo van dat ze meer geld van je vragen, alleen omdat je blank bent. Heb hem ook duidelijk gemaakt dat hij er mee moest ophouden, dat hij ons ook niet achterna zou zijn gegaan als we Ghanees zouden zijn geweest. Uiteindelijk is hij maar weer terug naar zn taxi gegaan toen het hem duidelijk werd dat hij geen cent meer zou krijgen, de man van het zwembad hem ook niet in het gelijk stelde en wij het zwembad in doken voor een verfrissende duik!
Na kerst vond er nog het Firefestival, een traditioneel feest van de Dagomba’s, plaats in Tamale. Oehh, wat eng! Mensen lopen met takken, fakkels, messen, nepgeweren en dingen over straat, sommigen verkleed, anderen wit opgeschilderd, of gewoon als zichzelf. Ze doen een soort van traditionele dans waarbij veel met vuur gezwaaid wordt en met messen over het asfalt wordt gestreken om zo maar vuurvonken te krijgen. Dit samen met luide knallen (stel je de knallen van de carbid-bussen voor met oud&nieuw) die naast je worden afgestoken.. Man, was blij dat we een paar Ghanese jongens bij ons hadden om ons te ‘beschermen’. Hoewel.. een broertje van een van hen vertelde ons dat er nog geen jaar voorbij is gegaan dat er geen dode is gevallen. Weet niet of het serieus was bedoeld of alleen maar om ons bang te maken, maar we voelden ons er niet méér door op ons gemak gesteld :p.
De laatste 1,5 week heb ik nog samen met de 2 andere vrijwilligers en 2 Ghanezen gereisd, of eigenlijk meer een soort van vakantie gevierd. We zijn eerst naar Cape Coast geweest. Vanuit Cape Coast hebben we uitstapjes gemaakt naar Elmina en Kakun. In Elmina is een slavenfort waar ook de Nederlanders nog een rol hebben gespeeld. Niet iets om trots op te zijn, wel indrukwekkend om te zien. In Kakum National Park hebben we de Canopy Walkway gedaan. *Slik!* Ongeveer 330 meter op 40meter hoogte door het oerwoud lopen, waar het ene treeplatform met het andere treeplatform verbonden is door middel van loopbruggen. Ik heb me kapot gezweet, niet alleen door de hitte, maar vooral ook door de angst. Ik ben niet meer zo’n fan van treeplatforms sinds het ongeluk in Wa. En die loopbruggen wiebelen ook als een gek! Ik was blij dat het er op zat, heb daarom weinig van de tour kunnen genieten. Maar.. voelde toch ook wel weer als een soort van overwinning om het wel gedaan te hebben.
In Cape Coast is ook nog een slavenfort, hier hebben de Engelsen met de scepter gezwaaid. Dit fort lijkt veel op het fort in Elmina, wederom indrukwekkend. Verder nog op het strand gelegen, met zulke mooie palmbomen! Hét beeld waarvan je droomt als je aan het strand in de tropen denkt. Op ditzelfde strand ook oud&nieuw gevierd, maar dat stelde eigenlijk weinig voor. Eerst was er wat muziek bij een restaurantje waar we zaten (en heerlijke cocktails gedronken hebben!), rond 12uur werd er een kampvuur aangestoken en werd er wat vuurwerk afgestoken. Ik denk dat we rond een uur of 2 al weer in bed lagen, lang geleden dat ik zo vroeg al in mn bed lag tijdens de jaarwisseling :p.
In Accra hebben we eigenlijk niet eens heel veel meer gedaan en gezien. We zijn nog even naar het strand geweest en hebben de markt bezocht.
Donderdag was mijn laatste dagje.. dacht ik.. ’s Avonds naar het vliegveld. Wil ik online inchecken: error! Ok, geen probleem, dan kun je gewoon bij de balie inchecken vertelt een aardige meneer mij. Oeii.. “mevrouw, er is een probleempje met uw ticket, u moet even naar de ticketbalie”. Ook goed.. Helaas vertellen ze me daar niet zulk goed nieuws. Ik sta niet op de passagierslijst. Mijn ticket zou niet volledig betaald zijn, dus ik mag niet mee met de vlucht. WAT?! Goed, dan maar weer terug naar het hotel. Thuis in Nederland hebben ze gebeld, gebeld, gebeld en dingen uit zitten zoeken en uiteindelijk kreeg ik de volgende dag, ’s middags, te horen dat ik ’s avonds wel mee kon met het vliegtuig naar Nederland. Ticket was wel gewoon keurig betaald, maar er was iets verkeerd gegaan bij de vliegmaatschappij, lekker dan:p. Ik heb de hele tijd lopen roepen dat ik wel langer in Ghana zou willen blijven… alleen niet op deze manier :p.
Goede vlucht gehad en ’s ochtends stonden heit, mem en Sjoerd mij op te wachten op het Schiphol. Mem trots met een bordje ‘Nana Akua’ in de handen, hihi lief! Blij dat ze ook mn winterjas en andere schoenen hadden meegenomen. Man, wat is het koud in Nederland zeg! Paar uur eerder was het nog 40 graden, nu rond het vriespunt. Brrrrr!
Thuis, in het mooie Friesland, eerst de kado’tjes uitgedeeld en waren er ook nog kado’tjes voor mij. Sinterklaas had namelijk wel aan mij gedacht, ook al was ik in Ghana. Wat een lieve man is het toch ook. Via deze weg wil ik Sinterklaas daarom ook nog graag even bedanken ;). De eerste 2 dagen in Nederland was ik nog behoorlijk in de war (Engels pratend tegen mn moeder, zelfs wanneer ze zegt dat ik ook wel Nederlands tegen haar mag praten antwoord ik in het Engels “dat ze mij dan toch niet verstaat?”… of wanneer me gevraagd word of ik zin heb in een kroket, vraag ik me af of ze hier dan wel kunnen frituren..), maar het gaat steeds beter :p. Ik ben inmiddels al weer helemaal gewend aan Nederland, hoewel helemaal? Ik vind het wel écht koud! Maar dat geldt vast ook voor jullie ;). Het voelt soms helemaal niet alsof ik twee maanden ben weggeweest. Alles gaat weer zn gangetje. Ik vind het fijn weer bij mn familie en vrienden te zijn. Heb jullie toch wel een beetje gemist daar in Afrika…

Liefs,
Nana Akua (of zal ik toch maar weer Carmen zeggen? Ben tenslotte weer in Nederland..)